I. Kar yağıyor İstanbul’a Aşinalıklar siliniyor… Yalnızlaşıyorum ki sormayın. Bir rüzgâr esiyor; felç iniyor yollara, İçim titriyor, üşüyorum. Dokunmayın!
Kar yağıyor dost tepelerine, buzlaşıyor… Bir sulusepken ruh yokuşlarında mahzunlaşırken Gönül iklimi baharı kutsallaştırıyor.
II. Güneşin battığı anda doğarken ay, Bir serencam başlar; dile kolay…
Endişe; karanlıklar prensi, homurtu sesi Kurt gibi kımıldar, tırmalar… Ve hükmeder dolunay…
III. Günah hırsızlığı soyarken ruh ziynetlerini Gönül hıçkırır, gönül sızlar çaresizlikten. Gün düşmanı yarasaların adi ruh tıynetleri, Gocunmaz, dost yüreği dağlamaktan.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
RUH ÜŞÜMELERİ şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
RUH ÜŞÜMELERİ şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Çok güzeldi
Tebrik ve hürmetlerimle