Bu da şiirdi...
Başımda kavak yelleri esmişti
Şimdi tarumar… Ömür dediğin ne ki dost Bir varmış bir yokmuş gibi Sonbahara… Merdiveni sırra kadem dayadık Belki de zordu İmtihan denilen filmin finali Mutluluk mu ucundan kıyısından Uğramıştı bana. Aşk mı işte o uğramadan teğet geçti gitti! Sen Bulduysan bırakma! Sonra dolaşırsın avere avere Yollarda... Hayatı Hikâyelere meyyal yazdık Yalanla dolanla anlattık Eziği Çocuğu Garibi Kadını... Aha da geldik Bizim hikâyemize. Orda durdu kalemler Ne yazsak da dram olsa film en acı sahnesinde; Sevdik Hem de Bakırköy’de Pervane edercesine Görmedik yüzünü Şiirlere yazdık saçının rengini Aşka dair en anlamsız sözleri sarf ettik Ulu orta yerlerde Bekledik Gelir diye Ya yoğundu Ya da dara düşmüştü! Olsun dedik bekledik İstanbul yolları taştan, Aklıma ziyandın baştan… Bu kafiye de uydu uymasına da O uymadı benim hayatıma! Neye yaradı Sen aşkı bilmediysen Yüreğinde bir hoş gülümseme bıraktı Gurur az birazda kibir Geçilmedi yanından Ömür kısa dedik Be adam… Kıymet bilsen de Bu gönlümün rızkı senden olsaydı. Huyun batsın Geçimsiz serseri! Ne oldu başın göğe mi tırmandı Aha da ben gittim şimdi bulursun Karedeki papazı... Sermin Çınar/İzmir |