istemedin... Ben değildim, ellerin kadar uzak şehirlere kürek çeken... ... İçimde bir fırtınanın sessizliği Çakılı kalınca beynimin orta yerine Mahsunlaşan evliyalar dolaşırdı Çoğalan göz bebeklerimde Sarhoş olmadım hiç bir zaman Bir fiske bile vurmadım Ayağımı ısıran karıncalara Avuttum içimde kalp kuşlarını İçli içli dövündü Tanıdığım tüm mezar taşları Annem kadar uzaktın bana Yakası açılmış urbandan içeri giren ışıklara aldırmadan Siyah saçlarını dolardım parmak uçlarıma Ziyanlığımın bir anlamı olmalı Mesela durmadan ağlamalıyım Gülmeyi bir sonra ki aylara yaymalı Kursağıma düşen aşkın içinde kalmalıyım Parantez açıyorum Çok mutluyum aslında Nazar boncuklarını sıraladım Sıradağlara, bulutlara, yağan yağmura Ve senin için ıslanan kirpiklerimde Çoğalan umutlara Daha evvel okumadığım kitapların sayfalarında buluyorum kendimi Kambur bir kedi fırlıyor kelimelerden Siyah bir martı sesini akort etmeye çalışıyor Annem bu sefer kesin ölmüş Toprağı hala taze kokuyor Elimde bir dua okuyorum Yüreğimin Fatih(a)sına yas tutarken Soluk benizli embriyolar düşüyor içimden Saçlarına kaderin ilk dizelerini takıyorum Ağlamak, hüzün ve aşk Alın çizgileri hep taze kalacak İnce bir yol geçip gidecek hayallerinden Ve hiç bıkmayacak oturuşlarım Merdiven başında seni bekleyen bizin gözlerinden ... |
Mesela durmadan ağlamalıyım'
; mananın olgunlaşması ve şiirde makes bulması ..
'Parantez açıyorum
Çok mutluyum aslında'
; dahice ve tam manasıyla akıl işi..
sadece kalem konuşmamış zeka da arka fonda eşlik etmiş şiire..
iki renk seçtim Şair, şiirinden..
nacizane parafe etmek istedim..
şiir keyfiyeti sunan sayfana teşekkürlerimle,
Eyvallah ..