İkra-Miye-M( Adımı eş düşMÜş adına Kirpiğinin defne kökünde filizlendi Bahar kokusuna değen nefesin Denizin eteği köpürdü yıldızlarda Gözlerimde bir tutam gün/eş Yıldırım düştü yüreğime Sen çarpması Ellerin badem çiçekleri açar saçlarımda Taranmamış anıların gizli bahçesinde Tuğlası dökülmüş Ahşap basamağı sökülür dünlerin Siyahı kundaklayıp Maviye boyadın sararmış gençliğimi Paçalı güvercinlere yem atar hasretin Bilirsin Dilim pek ikrar edemez duygularımı Yaşarım seni kendi bedenimde sustuğum sensiz saatlerimde Sen sevgili! Uzun vadeli aşkın finansmanı Gözlerinin cennetinde sürmelendiğim adam Karşılıksız çek verdim “sen” karışığı ömrümü Yalnızlık sokağımın engin çatısı Özlem yazılı sensizlik tavanımda Ölümün ezanı okunsa da kulağımıza Bizim aşk’ımız An’lık değil ! Beşikten mezara... Cennet kundağına sarılmış bedenimiz -Kader çekilişinde- Büyük ikramiye(m) biletimiz Ümmü AŞCI (ÜMA) |
beşiktan mezara; Aşk*ın tanımı budur
ve
girizgahı
kocaman bir şiir başlıbaşına..
bu kadar güzel ve estetik olabilir bir şiir..
Üma beyaz melek
öptüm şiirin alnından canım arkadaşım
sevgi dua ile...