KONU İNSANSA EĞERKonu insansa eğer, misallerin sonu yok Kızgın saça damlayan bir katredir mesela On bire varmak ister, dokuzdadır, on’u yok Düz dursa da, şüpheli bir haredir mesela Bazen, kuşta kanattır, uçmaktan yorgun düşmüş Bazen, atta inattır, bin hendekle görüşmüş Bazen de, bir feryattır, başına dert üşüşmüş Hayat ip, fikri topaç, avaredir mesela Aynaya baktığında “Kendini aslan” sanan Bu sanışla belanın kapısına dayanan Rüyasından kedinin dişlerinde uyanan Eyvah ile tanışan, bir faredir mesela Sanırsın cana candır, can bırakır masana Aynı insan dönüşür ömür yiyen tasana Söz konusu insansa, hiç güvenme yasana Şeytanın işlediği, yekparedir mesela Gönülden isteyince, ateşsiz et pişirir Bu şişmez denileni, hiç havasız şişirir Yaptığına inanın şeytan bile şaşırır Ölüm hariç! Herşeye bir çaredir mesela Ömür bitmez sanırken, karışır da her suça Azgın bir sel gibidir sığmaz ele avuca Ne zaman ki ilk beyaz düşer simsiyah saça Bir tel saça yenilen, biçaredir mesela Kimisi çıyanlardan daha haince çıkar Hem kendisi yapmayıp, hem yapılanı yıkar Damarında kan değil, yalnız kötülük akar Kefereden daha da keferedir mesela Kimi de Mevlana’dan sanırsın el almıştır Ne kadar yükselse de, gönülce alçalmıştır Madden azalsa bile, manen hep çoğalmıştır İnsan gibi insandır can paredir mesela Kimi der “Ömür hızlı denizdeki yunustan” Kimi sanır çok uzak, var olduğu humustan Son mısra bahsedeyim, heybesiyle, Yunus’tan Kimi de sönse bile, Sitare’dir mesela 16 EYLÜL 2012 PAZAR İHSAN TURHAN |
Kutlarım
Yüreğinin sesi daim olsun dilerim