Ah bir de görsem seni
Zordu sevmek,
Kolaydı unutmak henüz yolun başında... Tüm diretmelerine rağmen hayatın Sevmekti güzel olan... Ah bir de görsem seni... Adı yoktu derdimin Sen desem yoktun Sensizlik desem hiç var olmamıştın... Sorma! Sensizliği... Ah bir de görsem seni... Gün ağarıyordu sesini dinlerken Yanık sesli kadın "yoruldum" derken Bütün yorgunluğumu alıyordu sesinin yansıması... Ah bir de görsem seni... Veda etmek yoktu Zaten beceremiyordum... Derin bir iç çekiş vardı Söylenmemesi gereken sözlere... Ah bir de görsem seni... İlk bakışın hayaliydi yüreğimdeki Çaylar demlenirken gülüşünü izlemekten ibaretti belkide hayat... Bilmiyorum, Nasıldır kokun... Ah bir de görsem seni... Özlemekti kalbime sancılar veren Bir gülücüğü Bir selamı... ...ve zaten olmayan bir hasret vardı Özgür bırakılmaktan ziyade Sev beni demelere... Ah bir de görsem seni... Sevme beni deyince Ateşler yanıyordu sana giden yollarda Depremler oluyordu attığım her adımda Rüzgar duruyordu savurmuyordu sana doğru... Varsın yanayım o yolda Ayaklarım tökezlesin Kavursun çöl rüzgarları bedenimi... Ah bir de görsem seni... Görmeden seviyorum seni Ellerini, gözlerini, ay yüzünü... Ah bir de görsem seni... İsmail ALTIN |