Karanfil
Selam durdu zamansızlığım sevdana
Merhemim olurdu parmakların yaralarıma Olsaydı imkansızlar Heba olmazdı yürünecek yollar Bağışla beni en günah anında dudaklarının Biliyorum acziyetimi Susuz kalır köklerim Kırılır dalları nefesinin rüzgarında Sesini bir duysam Gecelerde ısınırdım Şimdi ne yapsam da olsa olmayacaklar Şimdi ölsem de yetişsen yaşıma Acıya razı oluşusun ruhumun Kalbimin sızlayışısın Bir bakışın yeter mi Sensiz geçecek ömrüme İsmimin ne önemi var Senin dudaklarından dökülmeyince Ne önemi var sevmenin maviyi, yeşili, kahveyi Elanın sırrında kaybolmayınca Memleket kokulum sevmek seni Hesap gününün korkutan dehşeti Arafı cennetin cehennemin Mahşerin kalabalığında düşünmek seni Bir yol var mı ki Nefesini doldursun ciğerlerime Damlasın gözyaşlarım saçlarına, sarıldığımda sana Olsaydı bir yol Gezinir miydi parmakların yanaklarımda Isıtır mıydı ellerin üşürken ellerimi Güvercinler gibi kaçıp gidiyorsun penceresinden aşkımın Kapıldım rüzgarına tüm çiçeklerden farkının. Ektin kalbime en kırmızısından karanfilin tohumunu En yalnızından, ıssızından Keşkeleri sardın dört bir yanıma En çaresizinden. İsmail Altın |