Tenzede
yalnızlık çılgın bir nehir gibi
sensizliği çağlar tehditkar vurgun yerken kanının sıcağı sarar yüreğimi kalabalıklaşır kan’ı ruhumun suretinin mevhumun da bile sevaptır dudağın gözyaşımın değdiği yanağıma sensiz sessiz, odam ne çare, çık gel satırları doldurmuyor mürekkep dizeler öksüz sensiz sükut, şiir yürüdüğün yerde çiçekler açar/da bu çorak niye sensiz sadasız, şehir ne olur, düş yollarıma karlar erisin yıldızlar aydınlatsın gecelerimi tuvaller sıraya girsin seni çizerken fecr-i gökyüzüme ne çare, çık gel çok zaman geçti İsmail Altın |
Ask adres bile istemez çıkıp gelir
Keşke şu yureğimize söz geçse dinlese bizi el verse
Bizi seveni sevsek
Güzeldi tebrik ederim ismayil bey
Iyi günler