Şimdi tüm sözcükleri çekip alsam
kaç cümle kalır yarına..


Ruhumun eskitilmiş yüzünden,
ayrık ve güleç bir akşam biriktiriyorum ikimize.
Ve imla kurallarından başlıyorum
dağıtmaya..


Unutma dostum;
Bir çift göz,
sadece bir çift hüzünlü göz dinler,
yolsuz ve yordamsız hayallerini..
Sen,
gökyüzü bitti derken..
Ahh!
Kimbilir kaç düş’e teyellendi
ve kaç vuruştan geçti ümitlerin..
Dağılmış da olabilirsin haber bültenlerinden.
Ama unutma,
hiçbir zaman kaygısız değildir insan.
Sevdadan kavgaya dönüşürken
ya da kavgadan ekmeğe doğarken..


Görüyor musun..
Geceye kimsesizlik yağıyor adeta,
dakikalar öyle yalnız ve kalabalık..
Yakanlar ve izleyenler tarihe not düştükçe,
insanlık yoksullaşıyor.
Dönüp baktığımda saçlarımıza süzülen tek şey beyaz
ve yazgımız yine karanlık bir gülüşün ucunda..



Savaş günlerinden kalma bir cüretle
düşünüyorum..
Değil mi ki yaşam bazen sanrıdan ibaret ;
sürecek bu kavga,
faili belli cinayetler ülkesinde..


Toprak, zenginliği siliyor gün ortası.
Şimdi tüm işaretleri kaldırsam,
kaç ocakta yanar can sızısı..