liris
biraz daha acı çektim,
hiç olmadığım bir gecenin karanlığında. dakikalar anlamlarını yitirdiğinde biraz daha ölüyordum, biraz daha eskiyorum bedenimden biraz daha yokuştu ölüm. kaldırımlar desen, birer aforizm havası, binalar, bir o kadar yalnız ağaçlar, bir o kadar çıplak ve ben, bir o kadar marjinal’im. biraz daha kayboldum iki günün arasında, ve tanrıyı küfre boğdum o da beni yalnızlığa boğdu. hafif hafif hissediyordum yalnızlığımın beni sarması, bu da benim hafif firari sebeplerinden birisiydi oysa. biraz daha hürriyetimi yitiyordum bu gecede manasız bir fırtınada rüzgâr, beni en olmadık kıyılara sürükledi lakin talih en olmadık suretime düşüyordu ve yalnızlığıma. ve dünya biraz daha kaydırdım şiirlerle, küfürlerle. |
Şiirlerinizin ayrı bir tadı var ve okumaktan zevk alıyorum.
O kadar :)