yalnızlık senfonisi
yalnızlık senfonisi
tipik bir yalnızlık senfonisiydi benimki si, yalnızlıklar içinde kaybolan bir adam. flu mu flu insancıklar, nüans geçiyordum oysa bir gecenin düzenbazlığın da titreyen bedenim adeta ölüme gidiyordu, sonra bir ışık göründü, ayin yapmaya gelmiş insan dışı yaratıklar. tereddütler, bir yaprak kadar masum. sonra odamın içinden gelen bir şarkının azizliğine, uğradım, kayboldum bir notanın arasına, gizlenmedim sanıyordum. meğer yanılmışım. gece, yavaş yavaş tükeniyordu, ben yine bir gecenin azizliğine uğradım şiir yazdım, küfürler ettim, sana olan hislerimi tercüme ettim kâğıda, daha doğrusu yazmaya kendimi mey-elledim yazmak, bir Salı günün Çarşamba gününe bağlayacak kadar zordu benim için. öptüm sadece. |
öptüm
sadece.
Yalnızlığın ortasında bir şiir,dizelerinizde korkarak gezindi gözlerim;gerçeklerden kaçarcasına...
Öpmek kadar zor bir fiil karşılardı ancak yazmayı,yazabilmeyi;kaleminiz daima öpsün sayfanızı,ilhamınız bol olsun :)