çiziklerson belki sonsuzluk belki göçebeyiz arkaya bakmayan belki gelişler yavan ağlıyorum neye ağladığını bilmeden belki aşka dön sırtına yazıyorum bir kitabın hikâyesini sen uzandığın zaman küçük mum ışıkları sönük hiç düşünmüyorum başka şeyleri senin uykun geldiğinde sokulsun göğsüme üşüyen omuzların ay ışığı ıssız uysal nehir değilim ki durulayım gömleğini yırtıyorum benim uykumun yanına cam gözlü kedi seyrediyor tırnak çiziklerimi saçım dağılınca cebindeki kuş ölüyor aynalar siyah dokun tenime avuçların açıldığında duruşum eşit yansıma bak kirli bir ampulün altında çarşaf ıslak hacimli bir kanama biliyor musun senin uykun geldiğinde dışarda güzel bir yağmur yağıyor hoşçakal der gibi şarap içmeli ben şimdi korkuyorum kendi çiziklerimden ölümcül yok oluş ben şimdi çok korkuyorum sen uyurken ya da bir boşluğa düşerken ben şimdi sırtındaki çiziğe karıştım radyoda müzik neden sevişmeyeyim seninle varlığın dururken niye dudakların soğuk senin uyudun mu yoksa düşlerinde yıldızlar kayıp şeytan çoğalıyor sana bakınca biliyor musun atlarım yok yelelerini rüzgâr biçiyor neredeler şimdi çiziklerine sakladım nerede su içiyorlar çiziklerine gönderdim onları gece örtüsünü kuşandı kirlenmiş bir dünyadan kaçarken kadın kayboldu uyuyor musun uyurken kanattım kanatırken seviştim seninle her şeydi hiçlikti… Aysu |