kızgınım... Göz gözü görmüyor sis perdeleri iniyor Gecenin siyahı ölüyor Ay karanlık Ay düşüyor yusufun kuyusuna Yüzün benim sevgili yüzün ayın ondördünde bir masal Üflüyor nazende ürkekliğiyle Sallıyor salıncakta Ellerim üşüyor sevgili Asılı kirpiklerime selasız Bak yüzüme Yüzüm sensizlikten ölüyor Yüzüm aynaya küskün Barış gözlerimle Ellerim kaç müebbet sensiz İlmek ilmek nakşederken gülüşünü Vuslatın açık kalmış penceremde Asılıyorum tut beni Ah işte ellerim Ellerim kanıyor sevgili Ağlıyor ellerim yokluğunda Beyaza ölüyorum artık kızıl gece dökülüyor dudaklarımdan Dudaklarım acıyor Ayazda kalmış sol yanım çatlak topraktan süzülüyor Anla sevgili Kuruyan ağaçlar gibiyim Ağacımın gölgesi yok Sen yoksan yer yüzü yok Ben senin yörüngende sana dönüyorum... ... ... |