acı sarı
çürümüş söz artıkları içinde kaybettik yolumuzu
ayaklarım taş kadar ağır bundan sebep aynı yerde duruşum bir gram oynatamıyorum kendimi çekip çıkarsana çözsene beni bağladığın yerden acı sarı sabahlara açılıyor kapılar ve pencereler hava ne kadar ağır ve ne kadar yorgunuz yaşamaya aynalara yansıyor gözlerimize sinen keder kimselere bakamıyoruz bu yüzden öpsene küf tutmadan gözlerimden ağlatsana! gökyüzü benim değil kanatlarımdan ayrı düşeli ihanette mavi deniz griye çalarken versen ya boyalarımı bana geri ya da ; boyasana hayallerimi yeniden. |
ya da ;
boyasana hayallerimi yeniden.
Her şiirinizde şaşırmamak elde değil....Yüreğinize sağlık...