Dedikleri gibi gerçekten,
-Hayata açılan pencere mi çiçekler?-
Ben ezmeye kıyamazken
gözümden beslenir
karınca…
Çıkmaz sokakta ay,
güneş görmeyen köprüaltı,
deniz kabuğu içinde gece,
ve içimde yanan kibriti,
dudakların söndürür ancak…
Bileklerim dikiş tutmaz
nabzı düşük gecede…
Toplama beden, dikilmiş uzuvlardan.
Yüzyıl önce ölmüş birisi,
ve ben ölüyüm şuan, yüzyıl sonraki başkası için…
Aynı anda hayatta ve ölü…
Dönüş yolu olmayan kestirme…
Ellerim ensemde izlesem giyinmeni…
Çıplak kadının giyinmesini severim ben…
Düşlerim dökülmüş şarabın üzerine…
Gece, çıkmayan lekedir çarşaftan…
Ağaçlar gülümser, anlamadığımız şakaya,
ölüm ciddiye alır hayatı,
kadın katlanılır kılar ölümü,
buzdolabı misali,
bir yaz daha geçirmek için
ihtiyaç duyduğun an
orada olsun,
tıkır tıkır sallansın istersin sıcak gecede…
Cüce düzer sarışını,
kırık camdan giren yarasa emer kanarya kanını…
Dirseklerim üzerinde yürürüm kucağına…
Ve hiç taramam saçlarımı,
yüzümde buğday tarlası,
bira damlarken dudağımdan,
dilinle, yoğur dilimi…
Bayat ekmek tenim,
ısıt, ve sürül üzerime…
Yerçekimi yatakta sıfırlanır,
kalp atışı yatakta eşitlenir,
uzun ve mutlu sonu aynı anda
görebilmektir aşk,
sıcak yaz günü
gölgede yatan kedinin
kuyruğu inip kalkarken…