son yaz
insan, bilmediği için ölüm saatini
yanlış işlere harcıyor zamanı doğru zamansa harcanmayandır boylu palmiyeler dizilmiş beyaz evlerin önüne rüzgar ansız gidiyor bir yerlere sonra yeni bir rüzgar geliyor kadın kadına yaşıyorlar evlerde erkek de erkeklerle kahvede sessizlik sokakta tek oyun deniz görmeyen balkonlar güneş görmeyen odalar yada sadece bir dağın zirvesini gören evlerde kadınsız erkekler erkeksiz kadınlar kumarı oynanıyor çekirge misali mevsimlik dünyanın uzay ömrü beton avluda son yaz zaman sadece zamanı gösterir geriye kalan her şey kıyma makinesinden çıkan et gibi kıvrılır yeraltına defalarca tartılmış genç hayatın değeri ölünce biçilir kaos ortamında aşk derin uzayda dondurulup saklanmış ve sunulmuş bayat bedenlerdeki taze ruhlara… |