ÖLMELİMİYDİ AŞK
Gecenin en olmadık yerinde
Ağır yüklü süvariler geçiyor içimden Ay yorgun ,şafak yasta, şehir hala uykuda Susmalıydı, susmalısın, susmalıyım aşk Uğurlasam da puslu gözlerimle Bittiğimin kanıtıdır bu gün Dans etsem de ayrılık semalarında O ruhta ’sen’ bir sürgün gibi... Ey gönlüm hicran yarası Benliğimi kemiren düş kırıklığının inadına Vurdum dilime kilidi Vakitsiz sancılar doğurmaktan yana sol yanım Vefasız dediler Yogurdum gözyaşlarımda hasretimi Doyurdum yatıya kalan evlatlık düşlerimi Bedenimden götürdüklerine alışamadım Belkide haklısın Defalarca dizlerimi dövmek yerine Çocukluktan kalma gülüşlerimi öldürmeliyim Peki ya gercekten ölmelimiydi aşk ? Remziye ÇELİK 30.7.2012 Pazartesi |
o engin denizlerde o son-baharında yürümüş yüreğin yolu
o yapraklar dökülürken o son sıcağı gitmiş baharın ve kışa merhaba diyor
her zaman ki gibi -den vurmak yanlızlıktan . özlenen özümsenen hasretle beklenen dönüşsüzlerde
satırlarında seni okudum seni sadece
o aşına yanlızlığı anlatan nadide dizeler
nadide duygular
sevgiye sevgiliye özlem ve serenat
saygımla her daim .