Söyle
Söyle nefsim
Çıplak ayaklarımı gövdenin altında neden ezersin
Hangi yola baş koydun ki şimdi sefil haldesin
Gölgelik mi bulamadın
İşte zakkum ağacı çök altına
Zamana zehirlenesin

Günah zindanlarında ağılayan
Abraş duygularla avuçlarımın ayalarında ki çiziklere sokup
Utanç duvarlarına yaslayan söyle sen değil misin?

Ne vakit akıttın gözyaşını
Akıttığın gözyaşı, tuzuyla hangi toprağın sinesini yardı
Söyle
Ne zaman çürüttün ki alnını secdede
Gecenin ayazına aklı kaçık tilki gibi sinersin

Zamanımın ta gerilerine, uzan nefis
Çöl cehennem sıcağında yanarken
Utanç mı oldun diri diri, yoksa kumlara mı gömüldün
Döşüne taş mı kondu günlerce, altmış derecede kaynarken kumlar
Kimler sırtına kırbaç vurdu senin
Kime direndin sen ey nefis

Azaların taşlanıp alnın mı yarıldı
Yoksa
Günahsız çocukların ellerinde boynuna tasma mı, takılıp dolaştırıldın
Söyle nefis işkenceden baban mı öldürüldü
Seni doğuran Ananın bacaklarına ip takıp ortadan mı ayırdılar
Günlerce kazığa mı bağladılar
Şehit mi oldun ki sen ey nefis

Kimsin sen
Yalan dünya tur atarken başının üzerinde
Karanlığın en derinlerinde ne arıyorsun
Asitli yağmurları niye taşıyorsun ruhuma
Her kum tanesi günahı tülbentlerden süzüp
Niçin saplıyorsun ciğerime
İç kanaması sancılarımda neden alıyorsun girdaba
Bir yerde dur nefis
Eyyub’un sabrını ver bana
Senelerce kurtları taşıyayım sırtımda
Bilal-i Habeş’in gözyaşlarını akıt göğsümün üstüne
Temizleneyim her ezan sesinde
Dokunma artık nefis dokunma dimağıma
Sallama zelzeleye tutulmuş bina misali
Dökme harçlarımı yere
Dünya yalan nefis sen benden daha iyi bilirsin
Götür beni şimdi temizleneceğim yere