SON İSTASYON
Gözlerin son istasyon
Buruk vedaların yaşandığı İşlemeli mendillerin sallandığı Yanık türkülerin yakıldığı Trenlerin vagon vagon hasret taşıdığı Son durağım,son istasyon gözlerin Ayrılığa ait bütün duygular Sarılırken raylara Gözlerinden uçuşur ufuklara Beyaz turnalar Siren sesleriyle can bulur İçinde büyüttüğün umutlar Sonra dalarım derin hülyalara Gözlerinde kıvrılırken kara tren Dumanında yeni bir dünya kurulur Sen uzarken ıraklara İçimde büyüyen çocuk vurulur Emzirmeden ak göğsünden Vakitsiz çalmak için Ecel saati kurulur Son istasyona sere serpe uzansam Toprak rengi yalnızlığımı alsa taşlar Göz pınarlarına biriken kristal yaşlar Aksa içime ılık ılık Çeyizinde sakladığın beyaz kefenimi giysem Ve başlasa o kutlu yolculuk |