Bir şeyi çok sevmek, insanı o şeye karşı kör ve sağır yapar. HZ. MUHAMMED (S.a.v.)
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
YÜZÜ KARA ÇOCUKLAR
kül_grisi
5,0 / 28 kişi ·19 beğenme · 19 yorum · 2770 okunma
Okuduğunuz şiir 23.7.2012 tarihinde günün şiiri olarak seçilmiştir.
 YÜZÜ KARA ÇOCUKLAR
ne zaman gölgesi düşse gözlerime gecenin
buğulanır gözlerimde acılar kaldırımlar akar içime üç beş çocuk ve üç teker bir araba iner yüreğine gecenin ve tıkırtısı adımlarının kirden bozma bir çadır üstünde arabanın ve yüzleri kara o çocukların seslerine dikilir gözlerim ay tutulur bende donar gözbebeklerim güneşten çalma bir çabuklukla doldururlar o pet şişelerini karnına arabanın üç beş yaşlarında ya var ya yoklar üstlerinde paçavralar gözlerinde kiri dünyanın ve gözlerinde yarım yamalak uykular konuşmazlar kedi köpek uğultuları duyulur aldırmaz işlerine bakar o çocuklar ciğerlerime çekerim hüznünü gecenin dolar gözlerime soğuk damlalar ne zaman onları görsem utanırım insanlığımdan bulutlar gibi dağılırlar bin parçaya bölünür uykularım (şiire yorumlarıyla ses veren arkadaşlara ve seçkiye layık gören arkadaşlara teşekkür ediyorum. bu şiir bütün yüzü kara çocuklara armağandır.sevgi ve saygılarımla...) |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
YÜZÜ KARA ÇOCUKLAR şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Cevap Yaz
-Iceberg-
24 Temmuz 2012 Salı 22:22:15
bitimlemelerdeki uyaklara dikkat edildikçe daha bir şiir dili çıkıyor ortaya
ve
daha akışkan bir ses ile okunuyor
''ne zaman onları görsem
utanırım insanlığımdan
bulutlar gibi dağılırlar
bin parçaya bölünür uykularım ''
utanırım ile uykularım dize sonlarında olabilir miydi acaba ?
ben
öyle okudum da
saygılar emeğe
yazan ve yazdıran yüreğe
tebriklerimle
ve
daha akışkan bir ses ile okunuyor
''ne zaman onları görsem
utanırım insanlığımdan
bulutlar gibi dağılırlar
bin parçaya bölünür uykularım ''
utanırım ile uykularım dize sonlarında olabilir miydi acaba ?
ben
öyle okudum da
saygılar emeğe
yazan ve yazdıran yüreğe
tebriklerimle
abdulhadi bay
24 Temmuz 2012 Salı 21:10:47
DUYARLI VE GÜZELLİKLER DOLU YÜREĞİ KUTLARIM.
GÜZEL ŞİİR OLMUŞ.
SELAMLARIMLA.
GÜZEL ŞİİR OLMUŞ.
SELAMLARIMLA.
(( Seçil Nimet ))
24 Temmuz 2012 Salı 20:25:50
Keşke herkes utansa onları görünce...
Bi siz bi biz yetmez ki!
Tebrikler...
Bu şiiri iki kısma ayırmak mümkün; tabii sadece şekil bakımından.
‘ay tutulur bende
donar gözbebeklerim’’ buraya kadar şiirde ahenkle birlikte duygu da yüksek;fakat bundan sonra şiir,
nesre daha yakın bir şekilde yoluna devam ediyor. Böyle olmasına rağmen şiirin duygusu yüksek yine de.
Kutlamak gerek bundan dolayı da.
Ayrıca göz ile gece kendi arkasında lirik bir dokunuş bırakmış da diyebiliriz okura.
Fakat bu iki kelimeden oluşan dizeleri ele aldığımızda şöyle bir sonuç da çıkmıyor değil karşımıza:şiir gece
ve göz’den ibaret!.. Mi?
Şöyle ki:
ne zaman gölgesi düşse gözlerime gecenin
buğulanır gözlerimde acılar
iner yüreğine gecenin
seslerine dikilir gözlerim
donar gözbebeklerim
gözlerinde kiri dünyanın
ve gözlerinde yarım yamalak uykular
ne zaman onları görsem
ciğerlerime çekerim hüznünü gecenin
dolar gözlerime soğuk damlalar
Yukarıda da görüldüğü üzere,şiirin can damarı bu iki kelime. Ve gerçekten şiiri okur gibi okuduğumuz da,
içinde küçük bir ayrıntının olduğunu görüyoruz.Bazen şairler bilinçli olarak kelimeleri tekrar ederler,
bu hiç görülmemiş bir şey değil anlayacağınız;ama bunu yaparken daha özenle yapmak gerekir,kanısındayım.
Mesela: Ataol Behramoğlu, Murathan Mungan,Nâzım Hikmet, Can Yücel...
Bu şairler bilinçli olarak yaparlar bunu,peki bu şiirde farkında mı kalem,kullandığı bu kelimelerin tekrar
edilişine. Eğer öyle ise,biraz yüzümüz kızaracak;ama şüpheyle bakıyorum buna. Dilerim öyle değildir,
ben de kenara çekilip,saçlarımı yolarım.
...ki,zaten şair,şiirin içinden geçen her şeyin farkında olması gerekir ...
Unutmadan,şiirin sosyolojik yanı da bize bir şeyler anlatıyor. Bu yönünü de sevdik. Kara çocuklar!...
Genel olarak şiiri sevdim,gerisini yukarıda paylaştım.
Saygılar…
Sermin Çınar
24 Temmuz 2012 Salı 17:25:50
çocuklar ..kayıp bedenlerdeki yoksulluk.kayıp dünyanın sessiz cocukları.şair kutlarım.saygılar
Bir ufuk açabilseydik finalde, ne güzel olurdu...
Utanması gerekenlerin utanması dileklerimle...
Tebriklerimle şair...
gözde-i mevlid tarafından 7/24/2012 4:45:56 PM zamanında düzenlenmiştir.
Utanması gerekenlerin utanması dileklerimle...
Tebriklerimle şair...
gözde-i mevlid tarafından 7/24/2012 4:45:56 PM zamanında düzenlenmiştir.
ne kadar etkilendim açıkçası çok hoştu..
keşke bir şeyler yapabilsek..
ses oldunuz duygularımıza...
tebrik ederim...
sevgimle..
keşke bir şeyler yapabilsek..
ses oldunuz duygularımıza...
tebrik ederim...
sevgimle..
Rampaların Ustasıyam
24 Temmuz 2012 Salı 10:49:09
" sırtımızı sıvazlamıştı bir vakit gözleri o çocukların..."
birileri yaşarken yapayalnızdır.. hele çocuksa bu yalnızlar o zaman yaşam biraz daha kaymış olur ekseninden..
yazarlarımız, şairlerimiz, siyasetçilerimiz, aydınlarımız, toplum bilimcilerimiz, pedagoglarımız, poçularımız, topçularımız ve sairelerimiz ve benzerlermiz yoksulluğumuzu, yoksullarımızı, cocuklarımızı, sokaklarımızı, varoşlarımızı kısaca şehrin ışıklarının gölgesinde yaşayan yaşarken de çok silikmiş gibi görünen yanlarımızı anlatırlarken hep aynı hataya düşüyor galiba..sıkışıp kalmak, konuyu dar bir çerçeveye sıkıştırıp çaresiz kalmak. Sıkışmışlık duygusu beraberinde çaresizliği de getirip bilinçaltımıza yerleştiriyor.. hızla tüketiyoruz bu çaresiz halimizi de..çareyle değişimiyor malesef bu tüketim..boşluk oluşturuyor..
insan, dahası çocuk şiirleri tam da şehrin göbeğinin şehrin kıyısına kuşbakışı nazarıdır. Hâl kuşbakışı olunca, sorun seyrlik bir manzara olmaktan öteye geçmiyor malesef. Yani seyrediyoruz, hüzünleniyoruz ve geçiyoruz; kaçırıyoruz bakışlarımızı gerçeklerimizden..
Yüzü kara çocuklarımız şehrin göbeğindeyken şehrin, hatta uygarlğın dışına itilenlerimiz, ötelenenlerimiz..yüzü kara gönlü ak çocuklarımız, hayatı hiçte aceleci davranmayan bir grilik olarak yaşarlarken, hayatın diğer renkleri bizi kör etmekle meşgul.. grinin sadece soyut bir hüzün rengi olduğunu, sadece şiir, öykü, romanlarda grilerin şık durduğunu dünürüz..
Çare!
Çareden ne anlıyoruz bilmiyorum...
Şiirden ne..
Şairini üzmek istemem ama şiir bu konuda yazılmış binlerce benzerinin arasında vasat bir yerde.. ama madem seçkiyi almış..biz seçilmişleri severiz; sever gibi görünürüz..
Ve şair kardeş, doğrusunu istersen bu tür konularda anlatım teknikleri, sözsanatları, aliterasyonlar,cinaslar aramak ayıp sayılır..teması çocuk olan hiç bir şiirin olumlanabilecek-olumlanmayacak yanları diye bir tenkit de açıkçası sağlıklı değil..bence:)
ne diyorum beh...
selam ile..
birileri yaşarken yapayalnızdır.. hele çocuksa bu yalnızlar o zaman yaşam biraz daha kaymış olur ekseninden..
yazarlarımız, şairlerimiz, siyasetçilerimiz, aydınlarımız, toplum bilimcilerimiz, pedagoglarımız, poçularımız, topçularımız ve sairelerimiz ve benzerlermiz yoksulluğumuzu, yoksullarımızı, cocuklarımızı, sokaklarımızı, varoşlarımızı kısaca şehrin ışıklarının gölgesinde yaşayan yaşarken de çok silikmiş gibi görünen yanlarımızı anlatırlarken hep aynı hataya düşüyor galiba..sıkışıp kalmak, konuyu dar bir çerçeveye sıkıştırıp çaresiz kalmak. Sıkışmışlık duygusu beraberinde çaresizliği de getirip bilinçaltımıza yerleştiriyor.. hızla tüketiyoruz bu çaresiz halimizi de..çareyle değişimiyor malesef bu tüketim..boşluk oluşturuyor..
insan, dahası çocuk şiirleri tam da şehrin göbeğinin şehrin kıyısına kuşbakışı nazarıdır. Hâl kuşbakışı olunca, sorun seyrlik bir manzara olmaktan öteye geçmiyor malesef. Yani seyrediyoruz, hüzünleniyoruz ve geçiyoruz; kaçırıyoruz bakışlarımızı gerçeklerimizden..
Yüzü kara çocuklarımız şehrin göbeğindeyken şehrin, hatta uygarlğın dışına itilenlerimiz, ötelenenlerimiz..yüzü kara gönlü ak çocuklarımız, hayatı hiçte aceleci davranmayan bir grilik olarak yaşarlarken, hayatın diğer renkleri bizi kör etmekle meşgul.. grinin sadece soyut bir hüzün rengi olduğunu, sadece şiir, öykü, romanlarda grilerin şık durduğunu dünürüz..
Çare!
Çareden ne anlıyoruz bilmiyorum...
Şiirden ne..
Şairini üzmek istemem ama şiir bu konuda yazılmış binlerce benzerinin arasında vasat bir yerde.. ama madem seçkiyi almış..biz seçilmişleri severiz; sever gibi görünürüz..
Ve şair kardeş, doğrusunu istersen bu tür konularda anlatım teknikleri, sözsanatları, aliterasyonlar,cinaslar aramak ayıp sayılır..teması çocuk olan hiç bir şiirin olumlanabilecek-olumlanmayacak yanları diye bir tenkit de açıkçası sağlıklı değil..bence:)
ne diyorum beh...
selam ile..
YÜZÜ KARA ÇOCUKLAR
ne zaman gölgesi düşse gözlerime gecenin
buğulanır gözlerimde acılar
kaldırımlar akar içime
üç beş çocuk ve üç teker bir araba
iner yüreğine gecenin
ve
tıkırtısı adımlarının
kirden bozma bir çadır
üstünde arabanın
ve yüzleri kara o çocukların
seslerine dikilir gözlerim
ay tutulur bende
donar gözbebeklerim
güneşten çalma bir çabuklukla
doldururlar o pet şişelerini karnına arabanın
üç beş yaşlarında ya var ya yoklar
üstlerinde paçavralar
gözlerinde kiri dünyanın
ve gözlerinde yarım yamalak uykular
konuşmazlar
kedi köpek uğultuları duyulur
aldırmaz işlerine bakar o çocuklar
ciğerlerime çekerim hününü gecenin
dolar gözlerime soğuk damlalar
ne zaman onları görsem
utanırım insanlığımdan
bulutlar gibi dağılırlar
bin parçaya bölünür uykularım
FAZLA SÖZE GEREK OLMASA GÜNÜMÜN ŞİİRİYDİ KUTLARIM.....
ne zaman gölgesi düşse gözlerime gecenin
buğulanır gözlerimde acılar
kaldırımlar akar içime
üç beş çocuk ve üç teker bir araba
iner yüreğine gecenin
ve
tıkırtısı adımlarının
kirden bozma bir çadır
üstünde arabanın
ve yüzleri kara o çocukların
seslerine dikilir gözlerim
ay tutulur bende
donar gözbebeklerim
güneşten çalma bir çabuklukla
doldururlar o pet şişelerini karnına arabanın
üç beş yaşlarında ya var ya yoklar
üstlerinde paçavralar
gözlerinde kiri dünyanın
ve gözlerinde yarım yamalak uykular
konuşmazlar
kedi köpek uğultuları duyulur
aldırmaz işlerine bakar o çocuklar
ciğerlerime çekerim hününü gecenin
dolar gözlerime soğuk damlalar
ne zaman onları görsem
utanırım insanlığımdan
bulutlar gibi dağılırlar
bin parçaya bölünür uykularım
FAZLA SÖZE GEREK OLMASA GÜNÜMÜN ŞİİRİYDİ KUTLARIM.....
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 23.7.2012 03:31:31
Puan
: 139.0 / 28 kişi
Okunma Sayısı
: 2770
Yorum
: 19 yorum
Beğeni
: 19 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
kutlarım..