ÜŞÜYEN HAYATLAR...
Ağır ağır yürüyorum kaldırımlarda...
Üşüyor ellerim, yüzüm, ayaklarım ... dizlerimde sancılar… bir bir düşüyor içime , lapa lapa kar taneleri gibi hatıralar… dışarıda, yalnız ve kimsesiz kalmış bir çocuk gibi, halim… yersiz, yurtsuz, aç, sefil ve çaresizim… çekiliyor perdeleri bir bir evlerin, kapanıyor ışıklar… ölüyor gece … üşüyor dışarıda; kimsesiz, yersiz, yurtsuz ve sürgün çocuklar... ölüyor içimde, bir bir umutlar... herkesin bir yuvası var, benim içimde yalnızlıklar... üşüyor gece, dışarıda ayazlar... gözlerimde çiğ damlaları, yüreğimde hazanlar... tükeniyor içimde direnen son umutlar... kapanıyor ruhumda birer birer... paslı, demir kapılar… |