ESMER HÜZÜNLER KALDI SENDEN GERİYE...
tutsaktım gözlerine
sen bilmiyordun... her ay düşerken pencereme hasretinle hüzünleniyordum sen görmüyordun... uykuya su gibi hasret gecelerde ben hayalinle kıvranıyordum sen bilmiyordun... gittin gideli esmer bir hüzün kaldı senden geriye senden sonra duvarlar sarı ve gökyüzü hüzün rengi... gittin de iyi mi ettin? gidişinle beni kül ettin... bilmezdim bir ayrılık bu kadar koyar insana bilmezdim bu kadar acıtır kanatır ayrılıklar... aynaya her baktığımda ben, ben değilim saçlarım , gözlerim, ellerim , hiç biri aynı değil... başka bir insan gibi sanki karşımdaki... iyi değilim bu aralar depremlere meyilli bir yeryüzü gibi, halim... içimde fay hatları... yüreğimde kırılmalar koptu kopacak bir deprem bir depreme haberci sanki içim senden sonra sanki kıyamet yeridir yüreğim... |
Anlamı,anlatımı etkileyici harika bir çalışma, sizi ve değerli kaleminizi can-ı gönülden kutluyorum,saygılar.