sonuçsuz bir hipnoz gibi bakar kalırım
gözlerimin önünde canlanmaz hiçbir şey
ne bir çam ağacından, iğne yapraklı gölge
yada eğilip öpmek tutkusu dudaklarından.
yeditepeli bir boşluktur bu,
beslenir yalnızlığımdan.
duyduğum her ses gibi hiçbir şey söylemez.
bir vapur dumanı olur, kaybolur gider.

kaç bahçe kaldı derim bazen, takılır aklıma.
hani ortasında kuyu, suyu çekilmiş.
ve kalmamış hiç salıncak ipi ağaç dallarında.
şen kahkahalar arkasına takılıp gitmiş,
şimdi kimsecikler yok, belli ki terkedilmiş.
yerlerden toplarsın bir bir vakit bulursan eğer,
gövdelere kazılmış aşkın baş harflerini.
hedefinden şaşmaz bir sonuç,
yoksul ve yeditepeli bir boşluktur bu.

gemiler; talimsiz bahriyelerle kalkar limandan.
telgraf direklerinde konacak tel bulamaz kuşlar
katip çırılçıplak, akortsuz bir ut kalmış elinde
yeditepeli bir boşluktur bu.
adına söylenen her şarkının,nakaratıdır.
selvi boyalı karanlık yollar gibi
bütün gidişlerin son noktasıdır bu.

Cevat Çeştepe (eski tarihli bir çalışma)