Şehrin acılarısaat gecenin dördü şiirler sancılanıyor kalemimde geceleri mesken tutar efkarım geceler uzun olur kir düşer beyazlara yazmadan yapamıyorum acılar sessizce dolaşıyor şehrin sokaklarda sokak köşesinde sızıp kalan kimsesiz belki son kez guruba düşer gözleri belki bu son selamıdır ufka geceye sığınmış görüyorum uykulu bir serçenin haykırışları çırpınıyor baykuşun tırnaklarında dul bir kadın yorganına sarılmış boş yastığına dökülür göz yaşları şayia naçar’a iffet diye vurulur damga duyuyorum bileklere vurulmuş zincirler gibi yaşam peşkeş çekilir istikbal ırzına geçilir hayallerinin, adı değiştirilir çocuğun parayla satın alınamasa da yürekler götürü rayiciyle bedeli koyulur köle pazarında dolaşır endazesi bozuk tacirler meydan kalır hayasızlara kurdun uluduğu yerde köpekler sulh olur avunuyoruz kardeşim dünyanın ahvalinle avunuyoruz aslında rüyalar gerçek yaşadığımız hayat rüyalarımız boğazımıza dizilir haksızlıklar yaşananları bir tasa koyup yesek çatlarız avunuyoruz kardeşim reva görülen hayatla avunuyoruz kulaklarımızı nasıl tıkarız bunca haksızlığa nasıl susarız bütün kötülükler sonuca varmadan masum görünür biliyorum Mustafa bertan |