KorkuyorumHep kendim gibi oldum, hiç sana benzemedim Kendim gibi karaladım sayfalarımı Kendim gibi güldüm Kendim gibi ağladım Kendim gibi yaşadım sevdalarımı Belki bozguna uğradı duygularım Kaldım yüreğimdeki kavgalarımın tam ortasında Doğarken aşkın, sancılarıyla yoruldu yüreğim Direndim, ben yinede sevdim Şimdi, sevgine öksüz kalmaktan korkuyorum Fırtınalar koptu içimde Volkanlarımda yandı canım Ne gemiler alabora oldu okyanuslarımda Her defasında acılar sardı ruhumu Ben sana yüreğimi her açtığımda İçimdeki meltemler fırtınaya dönecek korkuyorum Tükettiğim ömrüme değil Yaşanmamış aşkıma ağlıyorum Sevip sevilmediğime değil Sevgime layık olmamana yanıyorum Ağlıyorum gözlerim sen dolu Ağlıyorum dert akıyor kirpiklerimden Ağlıyorum göz pınarlarım kuruyacak korkuyorum Aşkın ihtilâl oldu içimde Haydi, vur kelepçeyi şimdi şu yorgun yüreğime Oysa ben seni sevmekten Nazım gibi sürgün edilmekten Demir parmaklıklara mahkûm olmaktan değil Senin hasretine mahkûm olmaktan korkuyorum Mustafa bertan |