önümde bir çorba kasesi
kaşıksız, katıksız üstelik çok soğuk
kuzey ya da güney
hangi kutupta işgal içindeyim
bilmiyorum..



gökyüzünün öldüğünü anımsıyorum
yeryüzündeki tüm kum tanelerinin ağlaştığına şahidim
aralarından detone çıkmıyor da değil hani
mekanımı değiştim
anımsıyorum..



pazarda dolaşan hamala yükümü al derken
haksızlığı taşıtacak kadar param olmadığını farkettim
tüm kalbimle nefret ediyorum
diye söylenirken yalancı aynalar da
çatık kaşlı halimi
sınadım..



hayata biçilen kumaşın rengi fena
sandığımın en ücra köşesine yakıştırdım
gözüm görmeyince
vicdanımı yerim ki ben!..



kalemimin işlediği cinayetlerin failini sordunuz
_hayır aramızda değil
gideli çok oldu
en son bindiği trenin
istasyonu yanmış diyorlar.
arkasında koca bir enkaz bırakmadan rahat edemez
o..



tersten okunan gerçek ise
ona varmak için
bacaklarımızı kesip tekrar mı dikmeliyiz?..

saçmalıklarıma dokunmayın
ruh halim enkaz altında...