YALNIZMIŞIM, ANLADIM-Sürülmüşüm bir müddet yazlayıp, kışlamaya “Can ilinden” uzakta hayata başlamaya - Serilmişim yıkanmış gibi çamurlu suda Kuruyorum yanarak ağustos güneşinde Can verip takılarak tuzaklara pusuda Kalmışım yarı yolda günün saat beşinde Derilmişim sararmış otlar gibi tırpanla Cellâdın sehpasında can mı vermekti ecrim Sessizce sohbetteyim kefenimi kırpanla Musallada beklerken sohbete geldi mücrim Beklemişim meğerse kurtulmayı sancıdan Yıllar boyu beynimi kemirip yiyiveren İşte, dönüş biletim yollanmış “Baş-Hancı”’dan Bir ses var kulağımda, “Haydi gel!” Deyiveren Meğerse az önceden kalkış borusu ötmüş Yolcular yerlerini almışlar çoktan beri Koş! Diyen sesi duyma yetisi bende bitmiş Neyse ki bir görevli çabuk verdi haberi Özledim ayrıldığım o güne dönüşümü İçimde unutulmaz bir ukde kalmış yurttan Ruhumdaymış meğerse aslımın izdüşümü Bilmemişim, uyandım indirilince sırttan Çekilince gelenler uğurlamak üzere Yalnızmışım, anladım; şimdi her şey açıkta Ve şimdi, bundan böyle ağırlamak üzere Konuklar bekliyordum yatıyorken balçıkta -Mahzun kaldım, korkmuştum; nedeni ıssızlıktı Burası insan yiyen kuşlar için sazlıktı- Güneri Yıldız (Elazığ, 06.03.2012) |
“Can ilinden” uzakta hayata başlamaya
Değerli Güneri Hocam,
Derin anlamlı ve okurken düşündüren bu eseriniz yine çok harika bir şiirdi.
Tebrik ediyorum.
Saygılarımla ...