Bir arka pencerede bulmuştum çocukluğumun kimsesizliğini
İçli bir sevda türküsüyle
Her sabah rüzgarların uzak diyarlardan getirdiği destanları dinlerdim
Yüreğim gizli bir telaşla anneme bakardı
Annem hüzün dolu gözlerinde gülümseme bana
Arka pencerenin en güzel yanı yazlık sinema
Her yüreğin aynı anda ağladığı tek saniyeler
Fakat o akşam farklı biri geldi kapıya
Saç sakal karışmış birbirine
elinde kim bilir ne zaman bitmiş bir şişe
Ağlıyordu delicesine
yüreğim burkuldu hissettim
Anneme baktım
Sadece gülümsedi
Anlattı hikayesini bu Leyli Mecnun’un
Sevdiği ölünce harab olmuş aşkından
Mecnun olmuş Kays misali
Bir sabah yanından geçerken gördüm gözlerini
Ve ilk kez o an okudum Leyli Mecnun’un hikayesini
Elimde gelincikler vardı
Fütürsuzca uzattım bir demetini yüreğine
Ve bağlandım yürekten sevgisine
o sevgilisine aşık ben onun sevgisine
Yıllarca arka pencerenin yeni senaryosunda yaşadım
Payidar olmayan ömrümün sonuna erdiğim günde
Annemin gözlerindeki hüzünlü gülümsemenin nedenini anladım.
İçimdeki dert herkese göre çok erken
Bana göre bana göre uygun görüldüğü vakitte göç vakti dedi
O sabah annesi kızının mezarı başına geldiğinde
Taşın üzerinde bir şey gördü:
Özenle bantlanmış, kitap arasında kurutulmuş bir demet kırmızı gelincik....