İnsandan Bir Uçurum
Bir deniz bekliyorduk. Duvara çarpıp ölmesi gibi
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak o su kıyısı uzakta. Dağıldım yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem gülünçtü tarih baktıkça insanlara. Acının yurdu aşklar, yağmurun kırdığı görüntü, cinayetlerin karaladığı atlas. Gelmeyişindi aslında beklediğim derimin altındasın işte, içindeki tuzaklar ezberimde karnında büyüttüğün acı çığlıktan daha ağır ama yankısız. Kırıktı işaret, harfler uçucu Dünyanın gördüğü kapkara düş içimizde oluşan girdap katranla naylon arasında pıhtılaşan insan silinen bir bakıma gövdesi kadar bir boşluk daha doğrusu. Her kum tanesinin sakladığı çölde korkaklığımın tek nedenisin sen. Unutmadım, herkese bir akarsu borçluyum. |