Çocuksuz Kadın
Dölyatağı
Titretir zarını, kendisini Boşaltır ay gidecek yeri olmayan ağaçtan. Hatları olmayan bir eldir manzaram, Yollar demetlenmiş bir düğümde, Kendi düğümüme, Kendi gülümdür üstesinden geldiğin – Bu beden, Bu fildişi Bir çocuk çığlığı gibi imansız. Örümcek misali, eğiririm aynaları, Sadık kalarak görüntüme, Anlatacağı ancak kandır – Bak tadına, koyu kırmızı! Ve ormanımdır Cenaze törenimdir, Ve bu tepedir ve bu Işıldamasıdır cesetlerin ağızlarıyla. Sylvia Plath (1932-1963, ABD) Çeviren: İsmail Haydar Aksoy |