seskısarhiçbir şey bana hiçbir şey vermiyor ve benim ona verdiğim geri vermiyor bana iyiliği kötülük için affetmem gerekiyor onu bir adam bir üzüm bir bağ sözden daha büyük ağırlık yoktur yüzümü güldüren umutsuzluk neyim varsa alıyor benden sonunda her şey duruyor boşluk içinde hiçbir zaman dolmayan anıların çekmeceleri gölgenin kenarları ve lambanın fitili arasında elimi rahatlatan maddenin ağırlığı aylak aylak dolaşıyorum dünyanın gövdesini resimleyen kandan çizgileri arasında zamanın yumağında boşalmış toprak gecenin tansıklarında alnının gizlediği ne varsa bir ışık hüzmesini süzüyor kapının altındaki ateşten bir çizgi gibi dudağının sözlerinden |