bunalımlarım... şişşşşt! sessiz olun… ... çekin perdemden güneşi… ... ilhamım geliyor uzun yoldan yok ki dünyada eşi… ... zaten bunalımdayım sayıklamadayım ... belki de şiir paklar bu gidişi… güneşi gökten yere bir lahzada mıhlayıp cibilliyeti Leylanın vefasızlığından doğmuş kara kışları çöl sıcaklarına düşünmeden değiştirip aklı çıldırtan ve aşığa mecnun dedirtensin hayatı sevinçlere gebe hayallerden koparıp doğmamış ayrılıklarda mutluluğu boğmuş nazlanıp gün ışığına geceye de ayak diretip başlangıçları yaşanmamış anılara kilitleyensin tarihi insan yalnızdı telkinleriyle kandırıp yılları acıyla olgunlaşmalısın ninnisiyle yoğurmuş baş ucundaki sevgiliyi hakikatsiz yanılsamalarla aldatıp hür gönülleri esarete severek tercih ettirensin çirkinlik güzelden de güzeldi felsefesini aynalara inandırıp umudu haykıran ne varsa ağzına mühür vurmuş manayı maddeye maskara insanı elsiz kolsuz kör ebe yapıp yalanı gerçeğin hayali hakikatin koynuna sokturansın …sen benim bunalımlarım… …ya da beni insan yapan yanımsın….. …ne şiir biter ne de bu gidiş… |
yine çok güzeldi
sustum
bitmez bu şiirler bitmezz
sevgiyle