kalbimizde akrep var!
Her ruh biraz göçebedir ve her çadır sökülür yerinden zamanı geldiğinde.
Konaklamamalıydık hiçbir yerde çok fazla Yolun telaşı içinde savrulurken yerle gök arası Alışmamalıydı ayağımız toprağın bereketine Alışmak ne menem şeydi öğrenmiştik gizlice girdiğimiz rüyalardan. Ki rüyaydı, anlık. Yine de kapıldık yerleşik düzenin cazibesine. Tohumduk, fidandık, ağaçtık Ormana karıştık. Hürdük, tektik, rüzgara sevdalıydık Dallarımız kırıldı şiddetinden. Neye özlem duyduysak Esaretimiz oldu vuslat Oysa biz esareti değil özgürlüğü sevdik. Gel gör ki esareti seçtik bilmeden. Yere sağlam basıyor ayaklarımız- gözümüzse hep gökte- Bir bulut inse diye bekliyoruz yere Bir bulut inse Katsa bizi önüne, götürse. Ne garip çelişki hayat Önce konmak istedik, ardından uçmak. Önce kırdık kanatlarımızı Şimdi protezini arıyoruz- elbet kiralık- Sahip olmak işimize gelmiyor artık Küçük bedellerle geçiştirmek istiyoruz h e v e s i m i z i K a l b i m i z d e a k r e p v a r! |