hayat
Kendi etrafımda dönüyorum ve gördüklerimle tanımlıyorum seni
Ki biliyorum göz hizam yeterli değil anlamaya Kalp hizama koyuyorum sonra Kalbim sığmıyor yerine, taşıyor Tutuyor aklım taşanları, bir yere kadar. Bir yere kadar başkası olabiliyorum Bir yere kadar yürüyor ayaklarım Uzun mesafelere uzanamıyorum Uzaktan…bakıyorum Oysa akmak da gerek bir nehir gibi Bilmediğin yataklardan, hatta Katıp önüne çakıl taşlarını,toprağı Sürüklenmek de lazım bazen Meçhule. zıtlıklar daha iyi tanımlayabilir belki diyerek, çeviriyorum lafı; Hayat, süregiderken hızla Yavaşla, diyorum Yavaşla! Rivayetlere aç kulaklarını Gözlerini kapa Hissedebilirsin Tanımadığın dünyaları. |
Uzaklaşma,
sende kalacak aklım.
Sevgim ve tebriklerimle deniz-ce.
Duru anlatımıyla
fikrin derinlerinde soluyan,
solutan kalemini beğeniyle takip ediyorum