Bir intizar daha var…Bak ellerine düştüm yoksunluğun Şimdi kent Şekle vurgun bir zaman çatlağının Menfi vadilerinde çağlayan bir suskunluk olgusudur. Gel de kaldır doyumsuzlukların çiğnediği sevgiyi Ve lanetini sil, yürekten başlamayan sözcüklerin. Değmesin bebeklerin kaderine Yüzeylerin cilasında kaypak ışıltısı caddelerin Hani ellerin uzanırdı masalına yıldızların Periler bırakırdın yokluğunda Sen gelinceye yadigâr saçlarıma... Adımlarım geçirgen bir ürkekliğin sinesinde yâr, Gözlerimde intizarlar var. Kurallarınca yakan bir çizginin üzerindeyim Bu oyunda oyuncaklaşanların seyrinde Yılgın sağanakların önünde menekşelerim… Biraz yorgundur akşamları resmin, biraz kırgın Yavuz değildir ayrılığa hiçbir yürek Bilirsin asidir benim sevmelerim, Sitemlerim hercai. En sevdiği değildik birbirimizin, Olsaydık, adı aşk konmazdı şiirimizin. Gittin… Bilmiyorum yokluğuna bu kaçıncı mevsim Alnımda dudağınla secdeden En sevdiğinin kadrine kaç inci dizdim… 19.05.2012 |