Yalımılım Geceleri
Yalımılım Geceleri
hangi eve girsem cenazem gibi mor sandallarla geçiyorum aklınızı çünkü hatırlanılmak zorunda kalan bir çiçeğim sorarım hiç suladınız mı vakitlerden sönük bir akşam annemin telaşlı ellerini tutuyorum babamın gözünden bakmıyorum dünyaya çünkü yeni kelimesi eskitir vekaletini almışım acıların bir tek tanrım var benim arkamdan uslayan hangi mumu yaksam hemen söner gibi sevişiyorum melankoli hiç durmadan plağı değiştiriyorum adın dönüyor iğnemde yağmur şemsiyeli kadınlardan sakladığım yıllarım sandığa sığmıyor artık köşeye yazdığım mektupları örümcekler almış bir gitme fikridir dönüp dolaşıp gidiyor yalanlar kuşanılmış, tek gerçek ölüyoruz ölüyor hangi ateş gecemi düşürür bilmeden çocukluğumdan gizli gizli kibrit çalıp öyle yakıyorum bu ateşi Payanda |