Bülbülün Çığlığı
Bülbül hep kuytu bahçelerde öter,
Çiçeklerin raksettiği demlerde... Her nağmesi bir poyraz olur eser, Gariplerin dolaştığı yerlerde... Feryâdı sînemdeki âhlara denk... Ve bayırlarda perde perde sesi; Dövünür tâ güneş doğuncaya dek, Alevden demetler tıpkı nefesi... El değmedik ağaçların başında, Bir ömür boyu hiç durmadan inler; Hüzün çağlar gözlerinin yaşında, Kim görür, kim anlar ve kimler dinler!? |