çok zalim sevmişimbekliyorum işte çalmaya yüreğimdekini bir avuç hüzne çok zalim sevmişim iliklerime çekilen yabancıyı tomarla ölüm yutuyorum uyandığımda karanlığında bir şeyin yok diyor içime düşen el oğlu aslan kesilen iliklerimi çeken yabancı çok mu var sabaha şafak en güçlü karanlığıyla sarmış gözlerimi dinle kendiliğinden kaçan yabancı garantisiz nefesler kalbinde bin bir fitne sebep çokken gitmelere yeterdi dönmek için tek sevmek boş ver başlarım aşkına da öylesine terk edilişimle hücrelerim bana yabancı Venüssün kollarında yanan hayallerim gibi kalmışken aşk t/uzaklarda banmış şafak en güçlü kasvetiyle sevdaya gözlerimi daha çok mu var sabaha kan(a)mayan… Sude Nur Haylazca |