BİL Kİ VAZGEÇİYORUM.
Sabaha çıkmayan gecelerde,
Çocuk falan değil; Olgun yaşımda düpedüz ben ağlıyorum. Avutmayan gündüzlerde; Gözümde biriken pınarları Acıların derinleştiği gecelerde Sessiz sessiz yastığıma akıtıyorum. Çare değil kederlere. Merhem değil, Kabuk bağlamayan yaralara. Biliyorum. Yine de ağlıyorum. Bir gece ağlamadan, Sessizce uyuya kalırsam; Bil ki ! Senden vazgeçiyorum. |