Ben hep
Uzakları, uzaktakileri sevdim.
Gözümü alamadım ufuklardan
Korktum mu yanıbaşımdakilerden
Dirsek temaslarından

Kağıttan gemilerim aşar sandım
Nehirleri denizleri
Kağıttan uçaklarım
Alır sandın menzil menzil mesafeleri
İşte bu yüzden sevdim uzaktakileri
Yollar, yıllar
Girdapmış
Aşılmazmış
Bilemedim.
Pervasızca,
Umursamadan geride kalanları
Atlayıp bir vagona
Sana geliyorum sana
Diyemedim
Kaç kez döndüm
Gittiğim istasyonlardan

Bir piştovluk atımla
Esir düşen aklımdan
Yansımalar anlatan
Kafirleşmiş duygularımdan süzülen
Kafiyesiz şiirler karaladım rastgele
Çareler aradım kendimce
Nakarat olan dizemi
Kentin en işlek caddesinde
Mor salkımlar altına yazdım
’Seni seviyorum’
Göremedin
Sonra en kıdemli yalanımı söyledim
Ağlamaklı güçsüz sesimle
--- Kalbim
--- Kayıt tutar mı sandın
--- Aşktan da güçlüyüm anlasaydın