Takvim Eylül'düGecenin bir vakti perdeyi araladığında Sokakların kimsesizliğinde Aklın takılı kalacak o sabahta ’Dışarı çıkmayın’ emri Canlanacak hafızanda Gözlerin asılı kalacak götürüldüğüm yöne Döner miyim diye Tende sönen tütünler Arkasından soğuk duşlar İşkenceyi hak gören müşrikler Vatanı böyle kurtaracaklar Gök çöktüğünde Ömrün nevbaharında Saçta beyazlara vakit kalmadı Beni gençliğimle hatırla anne Yer gök gazel Mevsim Güz’dü Ben öldüm anne Takvim Eylül’dü |