kelepçe
Ensiz bir boyutundayım an’ın
Başım bulutlarda ama açamıyorum kollarımı Nereye uzatsam camdan bir duvar Bu sıkışmışlık hissi ve zorladıkça kanayan yanlarımla Yara bere içinde bir ben, aynaya yansıyan. Böyle de sever misin beni? Kulağımda umut dolu bir ezgi Hayallerime dansetmeyi öğretiyor bir adam Sağ ayak ileri, sol ayak ardından… Kulağıma fısıldıyor bir de –ayağıma basmadan- Utanıyorum. Sanırım hayallerin(m)i ezdim… Olmakla olmamak arası bir yerde Var ile yok’un çekişmesine hakemlik yapıp Adalet terazisini dengede tutmaya çalışırken Ellerin titremesin diye dua ediyorum Biraz yok ekliyorum kefeye Biraz var ekliyorsun Biraz keder diyorum Biraz sevinç diyorsun Biraz ayrılık koyuyorum. Düşüyor elinden Diğerindeki aşk’la birlikte Dağılıyorum Dağılıyorsun Yokluk yutarken varlığı Siliniyor an. Bir rüya daha kabusa dönüşürken kelimelerle -Ki onların hatası değil biliyorum- Bir şiiri daha katlediyorum. beynimde k e l e p ç e . |
Var ile yokun çekişmesine hakemlik yapıp
Adalet terazisini dengede tutmaya çalışırken
Biraz yok ekliyorum kefeye
Biraz var ekliyorsun
Biraz keder diyorum
Biraz ayrılık koyuyorum.
biraz ondan biraz bundan derken,
bir şeyler biriktiriyoruz,
bize yarayan yaramayan
çöplüğe attığımız
ya da unuttuğumuz
varlar hep var kalmıyor
yoklar da tümden kaybolmuyor
sahi ne var,ne yok
aklın sınırlarını bir hayli
zorlamak lâzım.
güzel bir şiirdi,
tebrikler kanki,
sevgiyle..