Sayıca üstün keza ahmak sürüsü,
Bencilliklerinde yıkanmış büsbütün.
Ayaklarıma dolanıyor karşındakiler,
Bir o kadar da kalabalık gözlerin.

Soysuz da olsa insan,ihtiyacı sade saygı.
Ölmüşü de gömmüşüz,sayılmaz şimdi hatırı.
Bayır yola göz yüküyle koysan da katırı,
Bozulur miden, kaldıramaz bu ayıbı.

Aklında beni var eden önce şehvet,
Defolmak için önce var olmam gerek.
Yok olamaz insan kalbinde yoksa şayet,
Ne kasvettir keramet, ne de kısmet.

Eşeğin gözü sendeyken at gözlüğü luzumsuz,
Dibine tükürmüşler derin kuyunun içi susuz,
Ne sorun kaldı sihirli sözde ne de sorunsuz,
Yalnız ölmen dileğim sonun,ölmek sonumuz.

Demek ki belirsiz bi zorbalık varsa özümde,
Atlar için farketmez insan durmasa sözünde.

Gözlerinin bebekleri benim kayıp bebeklerim,
Melek dedik ruhuna hicvim ondan ötedir,öterim.
Üç belki beş kuruşluk belimdeki çakma kemerim,
Orjinal(!) tarzına hakareti hak ettin,seferiyim.

Kazma-kürek,arpa sapı üstün,dik karakterinden,
Sema ağlamaz da işer üstüne hüzünden.
Meyden nasibim olsa içilmezsin keyiften.
Nefes olsan öksürtür,çekilmezsin tütünden.

Bir günde yediğin kırk yetimi doyurur,
Bin sene geçse,nefret karın tokluğumdur.
Beynindeki tilkinin katli vacip kanlısı gurur,
Bildin delirdim,saçmalık beni kudurtur.

Bahattin BERKDİNÇ