MECBURİ İKAMETGAH...ansızın daldığım gözlerinden bir fırtına şiddetiyle uyanıyorum başlıyor hazin bir direnişin sonu olmayan mücadelesi renk cümbüşü yansıyor vurdum duymaz bakışlarından siyah beyaz hülyalarıma dudak ısırışı gururunda her gidişin ekmeksiz susuz havasız sensiz çilesi kaç tane sahipsiz ben çıkarıyor sana onursuzca yalvarışımdan yoklukla savaşan karamsarlığıma vefa görmeyen yalın aç bir serzenişin hakikatten korkup hayale geçişi benliğimden asumana yükseliyor seslenmekteyim sessiz ürkek arş-ı aladan geçmişimin sende lanetlenmiş yalnızlığına bitiriyor her nefeste akla gelişin kusursuz sandığım içimdeki aşk hanesi sarsılıp tepe taklak kalbimi parçalıyor şikayetim aslında ruhsuz varlığından anlamsızlık akıtman durmadan yokluğuma mecburi ikametgahım gözlerinden kör olsan da kopamıyorum |
kusursuz sandığım içimdeki aşk hanesi
sarsılıp tepe taklak kalbimi parçalıyor
şikayetim aslında ruhsuz varlığından
anlamsızlık akıtman durmadan yokluğuma
kutlarım kardeşim ve hemşehrim. selam ile...