ANARKEN ŞÜHEDAYIVe elde saz, dilde söz; hedefte örf bozanlar Ata binip geçerken ufkunu Üsküdar’ın Halk ile dertlenirler tatlı dilli ozanlar Başlarlar taşlamaya zulmünü iktidarın Bilirler susulursa başa ne gelir yarın İktidar ki sadece bir döneme has değil Yüzyıllara aittir; tek-tük adilleri var Zalimler ahaliye der ki; huzurda eğil Halkın yerde ozanı gökte kandilleri var Onlar erdemli sözle pek çok tehdidi savar Hem akarlar su gibi hem yere yayılırlar Türküleri derlerken aktarıp kuşaklara Nice görev yaparlar duyanlar ayılırlar Kâh kurda kâh kuzuya kâh derler başaklara Dertlerini tel ile duyurur uşaklara Çukurova, Toroslar, gezerler bir bir yurdu Kars’ta Çobanoğlu’dur, Erzurum’da Reyhanî Berideyse dertleri Neşat Ertaş duyurdu Denizli’de horozu öksüz koyan bey hani Bir tarih haykırıyor harabesiyle Ani Kahramanlıkta Maraş, gazilikteyse Antep Zaferle güldü İzmir gelince “Dokuz Eylül” Egede efe, zeybek birlikte öldüler hep Yandılar, dayandılar açtırdılar gonca gül O gül ki İzmir’imdi, ozanlarıysa bülbül Beride Karadeniz seferber reislerim Kırık, dökük takalar kıyı kıyı dolaştı Yetiştiler imdada dağıldı yeislerim Bazıları karadan uca dağları aştı Uçan kuşlar görünce bitmeyen azme şaştı Nenelerim, gelinler; taze, gencecik kızlar Çektiler çok sıkıntı; ya öldü, ya dul kaldı Öyküleri duyulsa insan yüreği sızlar Cepheden gelmeyenin yârini eller aldı Ozanlar ki bunları söyleyip halka saldı Ve Akif, kutlu ozan; dili Hakk’a, aşkadır Destanlarla anarken şühedayı, gaziyi Hissiyatı söyleyip, sunması bambaşkadır İstiklal için yazdı unutmadı maziyi Akif’i yok sayanın niyeti olmaz iyi Güneri Yıldız (Elazığ, 20.08.2011) |
Destanlarla anarken şühedayı, gaziyi
Hissiyatı söyleyip, sunması bambaşkadır
İstiklal için yazdı unutmadı maziyi
Akif’i yok sayanın niyeti olmaz iyi
Gurur duyulan bir eserdi...tebrikler dost kalem...selamlar esenlikler...