Sevilmeden sevmekten daha feci bir şey yoktur. TURGENYEV
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
SƏGGİ BOYU SƏS (11)
M.ƏRĞƏVAN
0,0 / 0 kişi ·0 beğenme · 0 yorum · 1494 okunma
SƏGGİ BOYU SƏS (11)-Bildin mi direniş içeriliğini? -Sanamazam! -Anladın mı özellikleri mi? -Varamazam! -Düşündün mü çabalar sonucunu? -Anamazam! -Anamazsan ki; özünü erdemsiz, özgesini erdemli bilir. Sen! Özünü değersiz, karşındakini değerli deyir. Sen! Özünü bacarıksız, başkasını bacarıklı söyleyir. Sen! Böyle davranışlara aşağılık, esgiklik, kölelik demişdir düşünürler. Çünkü içindeki ben özgeleşmiştir, ben için. Deyim bilesen ki, her bir yalınkık özgürdür yaşamakla, düşünmek için. Sıra bene çattıkda da, özgürlüyümü kimseye veremem. Bütün varlığımı veribde aldım özgürlüyümü. Özgürlüyün değeri, yaşam bahasınadır. Gönül sevgisiyle ödedim değerini. Her zaman çalışmışam ki, olduğum gibi yaşayım. Yaşatığım gibi de örnek olum. Böyle paylaşımda diyeceğim bu. Beni sevsende-sevmesende, ben sevir beni, seni, sizi! Beni arasanda-aramasanda, ben arayır beni, seni, bizi! Beni anlasanda-anlamasanda, ben anlayır bizi, sizi, onları! Bilirsiz mi neden? Ben doğdu yaşam için özgürce. Yaşam olmasaydı özgür haaa, bende doğulmaz idim. Yaşam varsa, demek bende, sende, bizde varık. Son sözüm bu. Heçde sıkılma yoksulluk için! Heçde sıkılma tanıtım için! Heçde sıkılma bir başına bahadırlık için! Ben varsa, bunlarn bütünlüyüde olacaktır! Bende, ben benliği olmadıkda, büsbütün kazancınla zamanın, boşuna gedecektir. Bileğim inançda, güvençde, direnişde, kimlikle benliğin gerçek aparıcıdır ben. Ben zamanın susmaz dilidir. Zamanla birleştiğinden; öd üzü! ötek düzü! yarınlar özü! gözlerinle paylaşar yarımöz gibi! Sen helede bilmirsen ki, Sen beni, yarımöz dişiliğindedir. Aradığın ses, ona erdiğindedir. Bugüne gibi aşk sevdasına alınmadığından! Benliğini pişirmek için alevlemediğinden! Aşkın dağ kazanına salınmadığından! bulamırsan sesini, dedi nenekurd. Her bir sözü kurşun. Deşdi könlümü deşim-deşim. Bildim ki, benliğimi aşağılık duyğusu sarmıştır, neden. Andım ki, özgürlüyün ben olduğunu duyamadığımdı, neden. Kandım ki, birey görüşlülüğü benimsemediğimdi, neden. Sandım ki, benliğimden benimi dilemediğimdi, neden. Bu nedenlede ses kanadla uçurmuş deme. Bende səggi boyu, yalın ayaklanıram. Yalın. Birden ayırdı düşlerimden varlığına sarılmışlığım. Ağyerişli yeriyir, karanlıkdan kurtarmışlığım. Kırmızı çalır saralmışlığım. Kip kiprikleri kopuz çaldı. Çaldıkda, elma ağacıda çiçeklendi. Kuşlar türkü koştu. Koştu da, göylere kadar ses. Çımdak da balık oynadı. Oynadı da, kılmanlarla yumuşukçular. Dil açıbda; yarpakdan içeri, ince bir kıl kadar, ben değil mi. Sen? Bakarken, bakışsız gözlerinlede, görünmez özlerinlede. Özünlede, Sen gönülden Sen, ben değil mi. Sen? Kara toprak gibi durğun, soluksuz böyak gibi yorğun, min den ekibte, bir den göyertemir. Sen! Buden soracağıma yanıtlar bay bayım. Adın? -Aydın! -Sen aydınsan. Bilirsen mi aydın nedir? -Nenekorkud dedi ki; Eğer bir aydının sözü, toplumu etgilendirmirse, aydın değildir! Eğer bir aydın inancını, idyalojusunu, ulusal biçimde kökleyemirse, aydın değildir! Eğer bir aydın bilerekten ya da bilmeyerekten ulusu çaşıtırsa, aydın değildir! Eğer bir aydın ulusun öteğini bilmirse, bugünün durumunu duyamırsa, yarınlar için paylaşamırsa, aydın değildir! Eğer bir aydın ulusun ulusal çıkarlarına değer vermirse, aydın değildir! Eğer bir aydın özelliyini itiribdirse, yabancılar görüşüyle oturub-dursa, aydın değil. Belki bir ulusun gerçek kenimidir! -Nenekurd düzünü demiş. Onda de görüm iman nedir? -Nenekurd Gedikdağında dedi ki; Görevi masasında oturana gibi, çomakdır iman! Ulusun varlığına yiye durana gibi, duyğu sömürgesidir iman! Yoksulluğun taşını atana gibi, amacıdır iman! Özünü bahadır gösterene gibi, son öngerdir iman! Öyleki masada oturdu! Öyleki zenginleşti! Öyleki beyinleri köle kıldı! Öyleki amacına vardı! Öyleki bahadır oldu! Kanıb, kandırmayı! Çaşıb, çaşdırmayı! Alçadıb, alçatmayı! Satılıb, sattırmayı! En gereken işlerinden sanar. Çünkü öz pisliyini gizletirken, toplumu kirletmeyi ilk, son görevisi bilir. İki üzlüler. İki üzlülükle inandığı imanı da, gurkanda kuylar yalkız. Öz başını başdaşı ederek, öz meyitine özü ağlar imandan, danışan imansızlar! -Nenekorkud da gerçeği söylemiş bayım. Ancak birey görüşle, özgür yaşam boyu; Gibi imanı çomak kılmakta! Gibi imansızlığı topançalaştırmakta! Gibi benliksiz yaşamakta! Gibi kimliksiz, sorumsuz paylaşmakta! sergiler özünü. Önemlilik budur ki, olumsuzluktan uzaklaşasan. Yüce benliyinle özünü ayakta saklayasan. Birey görüşü olmayan herkes, ağzından çıkacak sözün anlamını bilmir. İman, iman deyib bağıranlar, gibi kandırır? -Benim görüşümce özünden başka, kimseyi saptıramır onlar! -Onlarla üzleşirken; İşte sarsılmamak! İşte devingençilik! İşte kırılmamak! İşte ulusal birlikle kırıma karşı inat. İşte biz. Demek biz türkük. Böyle değil mi Aydın! -Nenekorkud özüne Oğuz deyir, haa! -Düzdü. Oğuzdan türke döndük. Çünkü ben içinde ben varsa, amacla yola çıkacaktır ben. Bütövçülük yolunu, bütövçu türk-men gider. Sen bütövlüyünle, beni kaytardın bana. Biz bir ben gibide; Ben, bende bitirmişliğin ahtartıdadır ben, ancak tapamır tört ara, bir, artıdadır ben. Her döngeyi gezdim diye aldım sorak, ancak, zencirle kiltlendiği için dartıdadır ben. Özden öze doğru uçarak, öz yeni özle, tin üstü var olmuşlara hu, vartıdadır ben. Zencir nedi, tustak nedi, özgür öz içinde, vardım yara, sandım onuta yartıdadır ben. Yardım yarı, vardım daha yükseklere, gördüm, aşkımla yetişmiş öz ile nartıdadır ben. Amacla derinten anarak, Ərğəvan aşkın, sevgim ona can verdide, can sartıdıdır ben. He, Aydın. Ben kimem sorusu her zaman düşündürür beni. Her bir yanıtta da, yenede yeni bir ben özünü gösterir. İlginç burasındadır ki; her bir yeni bulduğum bende de, bir yeni ben, ara beni deyir. Ben ararken beni, zaman bende, bende zamanda birleşir. İlginçdir, bende zaman, zamanda ben nedir? Bununla yaşanacak akdarış sona varır mı? Belkide bir çoğunu ilgilendirmir böyle bir konu. Düşünmüşler, düşünürler, düşüncekler için BEN bir amaç oldukta neyi itirir? Neyi kazanır ben? -İtirmişliğini diyemem. Ancak kazancı aşk…ardı var M. Erğevan 18/03/2012 |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
SƏGGİ BOYU SƏS (11) şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Bu şiire henüz yorum yazılmamış.
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 11.4.2012 18:05:48
Puan
: 0.0 / 0 kişi
Okunma Sayısı
: 1494
Yorum
: 0 yorum
Beğeni
: 0 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.