gözlerinden elâ elâ geçemem
Beyaz Gül`e,
Biricik Ablam`a; .......................................................................................................................... küçülüyordu koskoca kent biri mahmur diğeri ayık gözlerimde belki uyurdu öbürü bir abla sevenceliğiyle dokunmasa elâ gözlerin özlem dolu kalbime moda koyu’ndan yelken açtı ayık olanı devr-i âlem ediyordu beyaz kanatlarınla rüzgar hafiften esiyordu o gün pek de önemi yoktu aslında rüya gibi gülüşün olmasa perdelenmiş hayalim infilâk edebilirdi düşler ülkesinin taşrasında garip bir his bürüdü o an gözlerim gözlerinde sağanak olup yağabilirdi o an sığınmak geldi içimden kollarına ya bir çekingenlik set çekti yanaşamadım yanına buruk bir sevinç çağlıyordu oysa içimde unuttuğum ama sende hatırladığım sel olup akabilirdim ya bu sefer de tutulup kaldım elâ gözlerine. Seeeeeen! Ahhh, seeeeeeeeeen! kollarına atılamadığım şefkatli kucağına sığınamadığım başımı omzuna yaslayamadığım gözlerim gözlerine değdi bir kez kaç desen de kaçamam yüreğimin en kuytusuna kapattım seni aç desen de açamam kilidini sorarsan moda koyu’na -usulca- uzanan yedi renkte raks eden .................................çoşkulu bakışlarına saldım şimdi ellerimdeki yüzlerce buket beyaz gülü saç desen de saçamam biri var ki içinde öylesine masum biraz eğmiş başını ...........................mazlum artık kıyamam belki içinden seç desen de seçemem hepsi beyaz çünkü fakat sen kadar değil inan bana! senden vazgeçemem bunu bilirsin gözlerinden elâ elâ geçemem -bakışın üzerime sinsin- |