Galiba anılar gençlikte yaşamak ve biriktirmek, yaşlılıkta ise anmak ve anlatmak için gerekli...

Dün bir dost meclisinde, sohbet nar,alev oldu
Anlatan anlatana, aşktan açılmıştı konu
Kimi esmer diyordu, kimi kumral beyaz tenli
Kimi sarışın diyordu, kahve rengi gözleri
Ve laf döndü dolaştı da sıra bana gelmişti
Haydi dediler, bir anı da sen anlat

O an dönüp maziye, şöyle bir arandım da
Bulamadım hiç bir şey, yaşanmamışlıklardan başka
Utandım
Sıkıldım
Hicabım elma rengi çarpıldı suratıma
Allah dan, İkbal vardı yanımda
Pekte hevesliydi, bir şeyler anlatmaya
Hemen sıramı aldı da, ben biraz rahatladım

Artık
İkbal anlatıyor, onlar ise dinliyordu
Ve hiç bir kimsenin aklına
Sen, neden bir şey anlatmadın demek bile gelmiyordu

Hoş
Sorsalar da zaten, anlatacak pekte bir şeyim yoktu
Çokça hatırladığım,
Bir seferinde ben de sevmiştim
Ama bir türlü söyleyememiştim
Bir de, biri beni sevmişti
Onu da bir türlü yürütememiştim

Anlayacağınız
Ömürden aşka ayrılan sayfa yalnız dün değil
Ben, beni bildim bileli boştu

Sebebine gelince, ben de bilemiyorum
Felek desem, günah olur
Kader desem, kolaycılık
Ha, bir de nazar vardı
Öyle ya, o da bir olasılık, o’da bir olasılık

Metin Ceylan