Gibi...
Seni sevmek, dünde unutulmuş acıları hatırlamak gibi bir şey aslında. Ne olduğunu unutmamak, hakediyor mu kalbin defalarca biçip tartmak ve varlığın için son şansı olduğuna karar vermek gözlerindeki ışığın...
Seni sevmek böyle gibi... Gibilerden ibaret diyemediğim ama gibiler haricinde herhangi bir şeyle açıklamaya cüret edemediğim... Somut aslında sana duyduğum bu sevgi. Elime alıyorum, bakıyorum, yüreğimdeki yaraya sarasım geliyor; kıyamıyorum. Gerek yok diyorum, gerek yok... Senin yaran insansızların insanlığıyla ilgili. O, yaraların için fazla. Onu yarasız sev, en yaralanmamış tarafınla... Kıyamadığım oluyor sana. Özellikle gözlerin gelince aklımdaki sen aynasına, kendimi senin yüreğinde izlediğimi unutamıyorum. Beni öyle güzel seviyorsun ki, öyle masum, öyle iktidar içinde, öyle yüce... Öyle Allah’a yakın! Seni buna yaraşır biçimde sevememek, büyük haksızlık olurdu yaradılmışlığına. Sen de beni, ben yokken rüyalarında görüyor muydun? Ben beni, senin düşlerinde kaç kez izledim dizlerine uzanıp.. Sana: "Bak ben, ne güzel yakışıyorum omuzlarına" da dedim üstelik Gülümsedin buz tutmuş avuç içlerime, gülümsedin de öyle uyandım. Ben unutmadım! Ben seni ezelden beri ara ara hatırlarım... Asena Gülsüm Güneş |
sevgi ve saygıyla...