Saçların...
Uzamasın onlar
Ben sende, avucuma dek uzanan o bukleleri sevmedim
Zamanın varsa kal...
Gözlerin saçların olmadan, daha aydınlık görünüyor!

Hatırlıyorsundur...
Dut kurumuştu da balkonda, sallayıp toplamıştık birlikte ağacın betona sarkan dallarını
Dalda kurumuştu dut, biz de şaşmıştık
Ben gözlerinin elasına benzetmiştim güneşe karşı duruşlarını
...
Gözleri düşmemişti ellerine ağacın

Biz,
Biz bir ikimiz betonu toprak saymıştık

Unutmadım ben...
Ellerin küçük bir beton gibi buz tutardı üzülünce!
...

Üzülürdün sen, ben nedendir bilmezdim pek
Sormazdım ve sen söylemezdin
Giderdin bir kuytunun en varolmadık kalabalığına
Kağıtları dinlerdin

Beni beklemezdin, sözcükler sana seslenişimi getirsin istemezdin
Bensiz kalmak senin...
Bensiz kalmak en aşk dolu tarafındı
Sen beni, dokunuşlarınla aşikar etmeyi sevmezdin.

Şimdi balkonumu terketmiş birkaç dalı var dut ağacının
Güneşin yüzüne küsmüş üstelik,
Kendi gövdesine eğilmiş düşünüyor,görüyorum
Ne seni bilebilirdi, ne beni terkettiğini
Kainatın dili sessiz
Ben bile üzülüyorum.

Asena Gülsüm Güneş